[ad_1]
اوکراین در رتبه بندی جهانی آزادی رسانه ها برخی مکان ها پیشرفت کرده است ، اما هیچ پیشرفتی حاصل نشده است و متأسفانه صعود به کاستی های دیگران بستگی دارد
(این مقاله با همکاری نوشته شده است ژورنال ایست )
وضعیت اضطراری جهانی ، تمایلات استبدادی در حال رشد در مناطق مختلف جهان و نقش رسانه های اجتماعی ، با پرونده جالب توجه دونالد ترامپ ، اخیراً بحث در مورد آزادی مطبوعات و نقش روزنامه نگاری را احیا کرده است. نقشی پیچیده و دشوار که هنوز هم در بسیاری از نقاط جهان به ویژه خطرناک باقی مانده است. طبق رتبه بندی معمول برای آزادی مطبوعات ، که توسط یک سازمان بین المللی منتشر شده است گزارشگران بدون مرز (RWB) ، سال 2020 برای کشورهای اروپای شرقی و آسیای میانه یک سال دشوار بود ، با همگرایی موارد بهداشتی و اضطراری سیاسی ، بسیاری از روندهای گذشته بیشتر مورد تأکید قرار گرفت.
اوکراین ، چیز جدیدی است؟
علی رغم انتظارات برخی که امیدوار بودند با به قدرت رسیدن ولادیمیر زلنسکی اوضاع را بهبود بخشند ، اما اوضاع در کیف تغییر زیادی نکرده است. در گزارش RWB برای سال 2020 ، اوکراین از بین 180 کشور مورد تجزیه و تحلیل 96 در رتبه 96 قرار دارد. Institut masovoi informacii (IMI) 229 مورد نقض آزادی بیان را شمارش کرد ، که در آن رایج ترین روش ، پرخاشگری جسمی علیه روزنامه نگاران است (171) ، این روند را برای سال 2019 تأیید می کند. درست است که رتبه 96 در رتبه بندی که توسط گزارشگران تهیه شده است بدون مرز نشان دهنده بهبود شش موقعیت نسبت به سال 2019 است. به همان اندازه درست است ، همانطور که در همان گزارش برجسته شد ، این نتیجه به دلیل “بیشتر به وخامت اوضاع در کشورهای دیگر تا بهبود واقعی اوضاع »در اوکراین.
فراتر از اعداد
آنچه که اعداد و نمودارها اغلب پنهان می کنند ، در واقع زمینه ای است که روزنامه نگاران در آن کار می کنند. به عنوان مثال آنچه بسیاری در اوکراین از آن شکایت دارند ، فضای ثابت مصونیت از مجازات است. همانطور که اشاره می کند سرگئی تومیلنکو ، نماینده اتحادیه ملی روزنامه نگاران ، گفت که “جنایات علیه روزنامه نگاران به یک قاعده تبدیل شده است” و ناتوانی مقامات در برخورد عادلانه ، ایجاد فضای “مصونیت از مجازات سیستمی”. به عنوان مثال ، در سال 2018 ، از مجموع 38 پرونده مطرح شده در دادگاه ها ، فقط 5 مورد به رای صادر شد: با 1 مظنون ، تبرئه شد ، و 4 پرونده باقیمانده تحت قانون پیش بینی شده است. همین روند در سال های 2019 و 2020 به ثبت رسیده است.
پرونده حل نشده و سیاسی پاول شرمت ، روزنامه نگار بلاروسی کشته شده در سال 2016 ، شاید مشهورترین نمونه باشد ، اما مطمئناً تنها مورد نیست. اگر مرگ شرمت باعث سر و صدای بین المللی و مداخلات سیاسی متعدد شود آنها بر تحقیقات سایه انداختند ، موارد دیگری وجود دارد که در مورد آنها کم یا چیزی گفته نمی شود. در ماه مه سال 2019 ، وادیم کوماروف ، روزنامه نگار تحقیقی از چرکاسی ، در روز روشن روز با چکش به سر او اصابت کرد. 40 روز بعد درگذشت . كوماروف قرار بود یكی از تحقیقات خود را در زمینه فساد در تداركات عمومی ، با مشاركت برخی از سیاستمداران با نفوذ محلی ، منتشر كند. در گذشته روزنامه نگار مورد تهدید و ارعاب بسیاری قرار گرفته است. تا کنون ، تحقیقات آنها هیچ نتیجه ای نداشتند .
در حومه شهر
در سالهای اخیر ، فعالان تحقیق و روزنامه نگاری “استانی” بوده اند که اغلب بالاترین قیمت را برای کار خود پرداخت کرده اند ، که این مغایر با منافع بارون های قدرتمند محلی است (مانند موارد Katerina Handzhuk در Kherson و Nikola Biko در خاركف )
نگرانی بیشتر نگرش دولت فعلی نسبت به روزنامه نگاران و رسانه ها است. اگر رئیس جمهور پیشین پترو پوروشنکو و متحدانش معمولاً به دلیل خصمانه بودن آنها نسبت به دولت ، به دلیل خصومت آشکار با برخی از روزنامه نگاران و کانالهای خبری که اغلب “طرفدار روسیه” خوانده می شوند ، مورد انتقاد قرار گرفته اند ، به نظر می رسد کمی تغییر کرده است با ریاست جمهوری زلنسکی. به عنوان مثال ، فقط چند ماه پس از تحلیف ، رئیس جمهور جدید روند نگران کننده ای را شناسایی کرده است – در طی بازدیدهای متعدد خود از مناطق ، به خبرنگاران دسترسی انتخابی می دهد. رسانه ها و روزنامه نگاران ، که بیشتر منتقد کار خادم خلق هستند (اسلوحه نارودو – حزب زلنسکی) ، اغلب از اعتبار سنجی محروم هستند. تاکتیک هایی که قبلاً توسط پوروشنکو در جریان مبارزات انتخاباتی استفاده شده است.
اگر تصویب نهایی قانون رسانه ها و اطلاعات نادرست ، در نتیجه انتقاد شدید از سازمان امنیت و همکاری اروپا و مخالفت با اتحادیه روزنامه نگاران هر از گاهی به تعویق می افتد ، حادثه بهداشتی ناشی از همه گیری دسترسی روزنامه نگاران به اطلاعات و اسناد اجرایی را کاهش می دهد. همانطور که اشاره می کند تحلیل اخیر خانه آزادی ، نه تنها وضع شرایط اضطراری ، بلکه برخی از مصوبات قانونی که توسط دولت (شماره 2888 و شماره 3660 شماره) معرفی شده است ، نقش روزنامه نگاران و توانایی کنترل اقدامات اجرایی را بیشتر مختل می کند.
خطرات “روزنامه نگاری میهنی”
با این حال ، مشکلات از بالا نمی آیند. اوکراین همچنان یک کشور زخمی است ، بخشی از خاک آن به طور غیرقانونی توسط روسیه (کریمه) ضمیمه شده و درگیری است که اگرچه دیگر در مرحله داغ خود نیست ، اما همچنان برخی مناطق شرقی را از هم پاشیده است. درگیری و دو قطبی که حتی از هزاران مایل دورتر از خط آتش جامعه مدنی و رسانه ها را نجات نداده است. در طول سالها ، ایده ناسالم “روزنامه نگاری میهنی” به عنوان ابزاری برای مقابله با تبلیغات روسیه او به جامعه روزنامه نگاری و جامعه مدنی راه یافت . و اگر رئیس جمهور پیشین پوروشنکو ، با شعارهای ملی گرایانه خود ، این روند را طی می کند ، از تقسیم رسانه ها و روزنامه نگاران به “خوب” و “بد” پنهان نمی ماند ، در دوران ریاست جمهوری زلنسکی پیشرفت های زیادی صورت نمی گیرد.
روزنامه نگاران و رسانه هایی که منتقد دولت یا برخی سیاست های آن هستند (مانند سیاست های زبانی) همچنان در معرض تهدید مداوم فعالان یا روزنامه نگاران هستند. همانطور که دبیرکل فدراسیون روزنامه نگاران اروپا (EFJ) ، ریکاردو گوتیرز ، اخیراً اشاره کرد ، همچنین به دلیل همین روند ، “سطح خشونت علیه روزنامه نگاران در اوکراین بسیار بالا است” و مرتکبان اغلب مجازات نمی شوند.
بنابراین دیگر تعجب آور نیست که یک روزنامه نگار از NewsOne ، یک کانال تلویزیونی متعلق به شخصی بسیار نزدیک به بلوک مخالف (جانشین حزب مناطق ویکتور یانوکوویچ ، رئیس جمهور سابق) ، وارد شود. به طور زنده حمله کرد و متهم به روسیه گرایی شد . یا هنگامی که روزنامه نگار کاترینا سرگاتسکووا تهدید به مرگ می شود ، متهم به حضور در لیست حقوق کرملین و مجبور به ترک پایتخت برای انتشار مقاله ای در مورد ارتباط ادعایی بین یک سازمان (میهن پرست) که “با ضد اطلاعات روسیه” مبارزه می کند (StopFake) و برخی از عناصر دنیای راست افراطی .
این تهدیدها و حملات از جانب “فعالان” باشد یا سایر روزنامه نگاران نسبت به همکاران خود در شبکه های اجتماعی نفرت ایجاد کنند (مانند مورد کاترینا) ، نگران کننده ترین مسئله عدم واکنش مقامات است ، گویی همه چیز طبیعی است. گویی مهاجمان مقصر هستند – زیرا آنها به اندازه کافی وطن پرست نیستند یا به دلیل کار در کانال تلویزیونی “اشتباه” – نه مهاجمان. پس ممکن است تعجب آور نباشد طبق برخی نظرسنجی های اخیر 74 درصد از نظرسنجی ها معتقدند که کشور “در جهت غلطی حرکت می کند” و اگر فردا انتخابات پارلمانی برگزار شود ، اولین حزب می تواند بلوک مخالف ، جانشین یانوکوویچ فراری و دوستانش باشد.
|
|
این نشریه به عنوان بخشی از پاسخ سریع به آزادی رسانه (MFRR) ایجاد شده است که توسط کمیسیون اروپا با سرمایه گذاری مشترک تأمین شده است. محتوای این نشریه تنها مسئولیت Osservatorio Balcani e Caucaso Transeuropa است و به هیچ وجه نمی توان عقاید اتحادیه اروپا را منعکس کرد. |
آیا به عضویت در OBC Transeuropa فکر کرده اید؟ شما از کار ما پشتیبانی خواهید کرد و مقالات پیش نمایش و محتوای بیشتری دریافت خواهید کرد. مشترک شدن در OBCT!
[ad_2]