در میان جزایر ایتالیا مانند ادیسه: مصاحبه با فابیو فیوری / ایتالیا / مناطق / خانه

جزایر موجود نیست ، بلکه جزایر خیالی هم وجود دارد ، چرا؟

از آنجا که این جزیره برای ما ، این انسلامین ، مکانی روح است. ما عشق افلاطونی است ، بنابراین با دلیل جغرافیایی ارتباط جدی ندارد. بنابراین ، سفر به جزایر خیالی ، اغلب حتی بیشتر از سفر به جزایر واقعی ، بسیار مهم است و در مورد من نیاز به گفتن آنها را احساس کردم.

در این کتاب انواع مختلفی از اسناد سفر را مشاهده می کنید که معمولاً مربوط به دریانوردان است ، مانند کتاب خلبانی ، و همچنین بسیاری از منابع فنی و ادبی. این کتاب در چه گروهی قرار می گیرد؟

همیشه فهرست نویسی کتاب دشوار است و شاید حتی بی فایده باشد. بنابراین خودم را به این اکتفا می کنم که سعی کرده ام یادداشت های سفر خود را با نوشتن ایزولاریوی احساسی مرتب کنم.

از طرف دیگر ، کتاب واقعاً پر از ارجاعات غیرفنی است ، شروع با ادیسه: من منابع موسیقی ، فیلم ، ادبی ، شعر و عکاسی را می خوانم. مهمترین مواردی که شما را به نوشتن کتاب الهام داده اند ، کدامند؟

اما نمی توانم به شما بگویم که مهمترین آنها کدام یک است ، همچنین به این دلیل که این کتاب یک فصل آخر دارد به نام نسوگیا ، که واقعاً زیبالدون است ، مجموعه ای از قطعات اختصاص یافته به جزایر ، جزایر و توقیف کنندگان. برای من ، ادیسه مسلماً جزیره ای است که در سفرهای مدیترانه ای برای کشفیات ، قایقرانی ، بلکه پیاده یا دوچرخه سواری از آن کشتی های قدیمی و زیبا که با سرزمین اصلی رفت و آمد می کنند ، استفاده می کنم.

چه مدت روی کتاب کار کرده اید؟

من از بچگی به شدت جذب جزایر شده ام. ادبیات جزیره ای خوردم. رمان هایی در درجه اول توسط استیونسون ، ملویل ، هوگو ، ورن ، کنراد ، اما همچنین نویسندگان ایتالیایی مانند جیووانی کمیسو ، که از جزایر مورد علاقه خود در دالمتین گفت ، یا رافائل برینتی ، که در جزیره گیلوت متولد شد و از مجمع الجزایر توسکان می گوید. سپس سفرهای سلطنتی و سایر گونه های ادبی ، بلکه موسیقی ، عکاسی و هنر ، همیشه به جزایر اختصاص یافت. همانطور که گفتم ، حدود ده سال پیش با نوشتن در مورد “جزایر من” شروع به تنظیم مجدد یادداشت های خود کردم.

جداسازی covid-19 چندین بار به عنوان عنصری نگران کننده ظاهر می شود که دلتنگی را افزایش می دهد ، اما میل و نیاز به بازگشت به ناوبری را افزایش می دهد: چه نقشی در تکمیل کتاب دارد؟

شاید بیش از یک عنصر آزار دهنده ، بگویم که انزوای اجباری باعث شده است که من وضعیت اجتماعی دیگری را تجربه کنم ، نه تنها افق جغرافیایی بلکه افق ارتباطی ما را نیز کاهش دهد. موقعیتی که شما را مجبور به تقطیر احساسات ، به تعویق انداختن برخی خواسته ها ، از جمله سفر می کند. به شخصه ، از زمانی که کار روایت خود را در سال 2020 شدت بخشیدم ، همه گیری من را مجبور کرده است تا با دقت بیشتری در مورد معنای انزوا ، در مورد ارزشهای نمادین جزیره ، مثبت و منفی فکر کنم. زیرا خوب است به یاد داشته باشید که این جزایر نه تنها مکان های بهشتی هستند بلکه جهنم بوده و بوده اند.

سال گذشته بدون توانایی سفر چگونه بود؟ آیا آنچه از دست داده ایم را بازیابی خواهیم کرد؟

من انکار نمی کنم که به زندان تحمیل شده توسط همه گیر مبتلا شده ام ، اما همچنین نمی خواهم بر محرومیت های کوچک ما تأکید کنم ، می گویم ناچیز در مقایسه با کسانی که با نیازهای اقتصادی ، سیاسی یا آب و هوایی سفر می کنند. من فکر نمی کنم که ما احتیاج به بازیابی چیزی داشته باشیم ، اما ما کاملاً از آزادی بی بدیل خود و فوریت اضطراری برای یافتن راه حل حتی در هنگام مسافرت آگاه هستیم ، اگر بخواهیم بگوییم که ما به طور خاص به حل مشکلات زیست محیطی متعهد هستیم.

در فصل آخر ، او در مورد غیر جغرافیا صحبت می کند: آیا می توانید توضیح دهید که این چیست و منظور شما از “چاه مدیترانه” ذکر شده چیست؟

نسوگرافی واژه ای در قرن نوزدهم است که با استناد به توصیف جزایر ، عملاً از فرهنگ لغت ناپدید شده است. من آن را پس گرفتم ، و سعی کردم آن را از طریق قطعات روایت جزیره خودم یا خارجی احیا کنم. این یک داستان جزیره ای است که از نظر جغرافیایی و زمانی از بین رفته است ، اما امیدوارم چالش برانگیز باشد. من مطمئناً به جزایر و همچنین در همه مکان ها نگاه می کنم ، حتی از نگاه کسانی که پیش از من بودند. من می توانم آنها را بشنوم ، آنها همچنین به لطف داستانهایی که من شنیده ام من را تحت تأثیر قرار می دهند ، که تا حدی غیرجغرافیای شخصی من را تشکیل می دهد.

شما در مورد بسیاری از جزایر مورد علاقه خود صحبت می کنید ، اما آیا یکی از آنها برای شما مهمتر از بقیه است؟

بستگی به فصول دارد! مانند هر حیوان مهاجر ، من ترجیحات فصلی خودم را در رابطه با شرایط آب و هوایی ، بلکه همچنین به نیازهای شرطی ، مادی و معنوی دارم. امروز ، در این روزهای ماه آوریل (زمانی که مصاحبه انجام شد) ، دوست دارم بتوانم شکوفه های گیلاس را در سکوت باستانی جزیره سان فرانچسکو دل دسرتو متوقف و تحسین کنم.

نظرات وبلاگ طراحی شده توسط