راه آهن آدریاتیک ، از باری به بریندسی / ایتالیا / مناطق / خانه

سفر ما از طریق ایتالیا از شمال به جنوب با قسمت پنجم و آخر ، در امتداد مسیرهایی که در امتداد آدریاتیک قرار دارند ، پایان می یابد. در بریندیسی ، آخرین ایستگاه ، نگاه مسافر فروکش نمی کند و فراتر از آن نگاه می کند ، به مصر ، خلیج عدن ، بمبئی …

(رفتن به قسمت های اول ، دوم ، سوم و چهارم)

تمثیل های ساوینیو ، هیولاهای انسان دوستانه او ، در یک چرخه سفید سفید که از پنجره افق می بینم تحقق می یابد. با سعادت در جزیره ای از درختان کاج در دریای حومه شهر می ایستد. ظاهری دوتایی و غیر منتظره. این فانوس دریایی سن کاتالدو است که در این تاریکی اولیه خورشیدی با چشمک زدن چشم من را به خود جلب می کند (NDR: این سفر در دسامبر سال 2020 انجام شد) سال گذشته ، فانوس دریایی 150 سال را جشن گرفت ، تقریباً هم سن با راه آهن. اثبات گرای افسانه ای از قرن نوزدهم! این ایستگاه از سال 1864 از مسافران استقبال می کند ، فانوس دریایی از سال 186 دریانوردان را راهنمایی می کند. با پایین آمدن به باری ، آدریاتیک فقط یک سنگ فاصله دارد. از منطقه مورات عبور می کنید و با Corso Vittorio Emanuele به تئاتر مارگاریتا سابق می رسید ، که اجازه نمایی از دریا را نمی داد ، اما نور و موسیقی آدریاتیک را روشن می کرد. من همیشه آن را تصور می کنم رکس آرت نوو ، با خوشحالی در بندر قدیمی گیر کرده است.

اما اگر من به بالای مولو سانت آنتونیو نروم ، روح سرگردان من در باری هرگز راضی نمی شود. من می خواهم گردباد شهر را پشت سر بگذارم ، تا افق ساکت ملوانان اختصاص داده شده به سن نیکولا را کشف کنم. در بالای اسکله زیباترین چراغ بندر در آدریاتیک قرار دارد. نور ریتمیک ، عملکرد سیگنال سمت راست تخته ، دوره 5 ثانیه ، رنگ G ، فازهای 1-4 ، 17 متر بالاتر از سطح دریا ، محدوده اسمی 9 مایل دریایی ، به درستی توسط “Fari e signalamenti” نیروی دریایی ایتالیا رونویسی شده است. این برج در سال 1935 ساخته شده است ، یک برج عقل گرای زیبا است که سزاوار توجه معماری بیشتری است ، اما مطمئناً ، حداقل برای من ، همیشه شایسته یک غواصی پنهان و سرخوش از صخره در هر فصلی است. غوطه وری ، دو ضربه و سپس تمرکز ، دقیقاً توسط Panificio Fiore. یک مکان عبادی معطر برای باری وکیا ، به دنبال توصیه های دقیق اوریتا ، باری و رومانیا ، این منطقه آدریاتیک است ، با روح و چهره مسترال.

متأسفانه ، حتی در اینجا ، امروز نمی توانم پایین بروم. من با گوش دادن به رنو گائتانو راحت می شوم: “برادرم تنها فرزند است / زیرا او هرگز جرات عمل جگر خود را پیدا نکرد / و او هیچ وقت برای عشق ورزیدن هزینه نکرده است / و هرگز برنده جایزه شرکت نشده است / و هرگز به آنجا سفر نکرده است کلاس دوم / تارانتو-آنکونا سریع … ». یک پیشنهاد موضوعی که به تازگی از طریق WhatsApp از Davide ، دوست و گورو دوچرخه ، و همچنین یک مشاور معتبر در مورد “دنیای قدیم” از جمله سفر با قطار دریافت شده است.

پیکان در آخرین ایستگاه دوباره شروع می شود: بریندسی. همان چمدان چمدان هند یا پست هند. بنابراین با تخیل متافیزیکی این پیکان دختر است شبه جزیره-اکسپرس. حال و هوای گذشته ای که دوباره ، با نگاهی به شبکه راننده افسانه ای راه آهن انگلیس ، دوباره تجربه می کنم راهنمای بردشاواختصاص داده شده به ایتالیا. در سال 1865 منتشر شد ، همچنین به طور خلاصه ایتالیا را توصیف می کند. “قبل از شورشهای 1860-1859“هنوز هم به ده کشور تقسیم شده است. برای مسافر انگلیسی بابل نه تنها از نظر سیاسی بلکه از لحاظ زبانی و اقتصادی ، با یک لیست بسیار طولانی از ارزها و مبادله نسبی پوند استرلینگ. علاوه بر لیر جدید ، بایوکو ، کارلینو ، اسکودو ، غلات ، تپانچه ، لیر ، بشقاب ، زکینو و بسیاری دیگر به گردش در می آمد و تخیلات اسباب بازی را تداعی می کرد. با بازگشت به کالسکه ، بریندسی وارد است بخش 3 ، مسیر 38، آخرین ایستگاه آنچه انگلیسی ها می نامند “جاده مصر”. راهی جایگزین و سریعتر به اسکندریه از راهی که از مارسی شروع می شود. “فقط در عرض 3 روز عبور از دریا“، یک سفر دریایی سه روزه روی یک کشتی بخار مدرن P&O ،” Peninsular & Oriental Steam Navigation Company “. تنها چهار سال پس از انتشار راهنما ، کانال سوئز افتتاح می شود تا مسافران بتوانند در بریندسی سوار شوند و مستقیماً در بمبئی پیاده شوند ، با ناوبری 22 روز به طول انجامید ، سه برابر کمتر از آنچه از مارسی حرکت کرده است. در سال 1898 ، خدمات حمل و نقل به شرق نیز ماهانه یک بار توسط لویدز اتریش ، همیشه در مسیرهای بریندیسی ، پورت سعید ، آدن و بمبئی انجام می شد ، در حالی که P&O امکان ادامه کار به کلکته ، چین ، ژاپن و استرالیا را داشت. در همان سال ، P&O با دو سرویس افتتاح کرد بخارپزهای سریع: داعش است اوزیریس، که با سرعت باورنکردنی بیست گره در مسیر Brindisi – Port Said حرکت کرد ، طول سفر را از 12 به 4 روز کاهش داد! وی گفت: “ایتالیا ، اسکله ای تقریباً بارگیری و تخلیه شده برای تجارت دریایی جهان ، بیش از سایر نقاط اروپا در دریای مدیترانه امتداد دارد و سفر دریایی ، علاوه بر فاجعه بارتر ، همیشه از راه آهن نیز طولانی تر است.” مهندس آنتونیو رومانو در سال 1869 نوشت. این کلمات امروزه از نظر ترافیک تجاری بسیار مهم هستند ، اما همچنین به طور کلی سرنوشت جغرافیایی در شبه جزیره ، در عواقب انسانی چشمگیر آن.

دارم می بندم راهنمای بردشاو بیایید از پنجره ببینیم امروز پونتا پروتی چیست. یک پارک ، جزیره ای از فضای عمومی که بین ساحل و خط راه آهن قرار گرفته است ، جایی که برخی از “برج ها” در دهه 1990 ساخته شدند و ده سال بعد هرگز تکمیل و تخریب نشدند. هیولای محیط زیست در مرکز یک پرونده قضایی بسیار طولانی و جنجالی قرار دارد. بلافاصله پس از آن ، آخرین قطارهای آدریاتیک را می توان از قطار مشاهده کرد. خط آهن از ساحل دور می شود و از یک استان شهری ، تولیدی و هنری عبور می کند ، به شرطی که شما از هنر معاصر ، هنرهای زمینی و در این مورد کار هنرمند بزرگ بلغاری کریستو قدردانی کنید. نایلون پوشاننده انگور جای آب را می گیرد و امروز Scirocco این نصب را حتی بیشتر چشمگیر می کند ، این هنر کشاورزی کشاورزی از Terre di Bari. Mola ، Polignano و Monopoli آخرین ایستگاه هایی بودند که قبل از ورود به Terra d’Otarko ، از سر گرفتند قبل از جغرافیای واحد. اگر دریا در سمت چپ نامرئی بماند ، در سمت راست Murge صحنه را اشغال می کند. اولین زن اکنون استونی ، یک بانوی سفید روشن از Salento است. زمین سرخ ، دیوارهای سنگی خشک و درختان زیتون ، درختان زیتون ، درختان زیتون. گیاهان سکولار ، برای چندین سال توسط طاعون باکتریایی مورد حمله قرار گرفته و از بین می روند ، پایان آنها قابل مشاهده نیست. وی گفت: “زایللا در حال گسترش است ، 150 اصله درخت زیتون آلوده و سه مورد شیوع بین استونی و فازانو وجود دارد.” Gazzetta del Mezzogiorno چند هفته پیش که کسی در صندلی های آن طرف راهرو رها کرده بود ، به آن نگاه می کردم. من وقت ندارم مقاله ای را که قطار در حال کند شدن است ، از ایستگاه بریندسی – پرینو عبور می کند ، به پایان برسانم. من اینجا هستم ، دقیقاً مانند قطار پیاده می شوم Peninsular Express ، در ساعت 15:24 ، آماده ام یک مورد جدید به من بدهید فلانل آدریاتیکا ، در بزرگترین بندر شرقی ایتالیا. بریندیسی ، “باستان برندیسیوم، در انتهای Via Appia … یک بندر دوتایی طبیعی ، یکی از بهترین بندرهای ایتالیا “.

نظرات وبلاگ