موستار ، یک حلقه باطل / بوسنی و هرزگوین / مناطق / خانه

پس از 12 سال بن بست ، رای گیری در دسامبر گذشته در موستار بازگشت. سپس ، اخیراً ، شهردار جدید این شهر منصوب شد. اما نحوه برگزاری انتخابات و شکل گیری حکومت نظامی تنها تقسیم عمیق – ملی قومی شهر را تأیید می کند.

“آنها هرگز به اندازه توانایی کار من نمی توانند به من پول بدهند.” وی بدین ترتیب شعاری را از دوران سوسیالیسم متاخر خواند ، که با آن کسانی که “درک کرده بودند” چطور سوسیالیسم یوگسلاوی از نظر اقتصادی بی ثبات است “کارفرمایان خود را” مجازات می کنند “. امروز ، سی سال بعد ، “روح” این شعار هنوز زنده است ، البته به شکلی کمی متفاوت.

هیچ راه حلی برای موستار هرگز چنان هوشمندانه و کاربردی نخواهد بود که از بازیگران سیاسی شرکت کننده نتواند شهر را به مشکلات لاینحل تبدیل کنند. تمرین به ما می آموزد که در آن شرایط که “همه از همه چیز می دانند” ، باید به حقایق پایبند باشیم. و وضعیت فعلی موستار نشان می دهد که اگر چنین وضعیتی ادامه یابد ، برای واقعیت ها بدتر است. اما بیایید به ترتیب برویم.

بنابراین ، انتخابات اداری اخیر در موستار ، پس از 12 سال بدون رای ، به لطف ایرما بارالیا ، عضو حزب ما (NS) ، که شکایتی را علیه بوسنی و هرزگوین به دادگاه حقوق بشر اروپا در استراسبورگ ارائه داده بود ، برگزار شد. ، با این استدلال که عدم برگزاری انتخابات محلی در موستار از سال 2008 نقض حقوق بشر است. با صدور حکم در تاریخ 29 اکتبر 2019 ، دادگاه استراسبورگ با یافتن شرایطی برای انتخابات در موستار ، حق وی را تأیید کرد. از آن زمان ، “آماده سازی” برای انتخابات ادامه داشته و به تأخیر افتاده است. انتخابات در موستار سرانجام در 20 دسامبر سال 2020 برگزار شد.

در آستانه انتخابات ، لیست انتخابات موستار 100864 رأی دهنده واجد شرایط بود و رأی گیری با نتیجه زیر به پایان رسید: اتحادیه دموکراتیک کرواسی بوسنی و هرزگوین (HDZ BiH) با کسب 6،310 رأی پیروزی روشنی کسب کرد. به دنبال آن ائتلاف موستار ، متشکل از احزاب بوسنیایی (SDA ، SBB ، DF ، SBIH و BPS از Sefer Halilović) ، با 3820 رأی. حزب جمهوری خواه کرواسی (HRS) با 1056 رأی ؛ ائتلاف بلوک BH ، تشکیل شده توسط حزب سوسیال دموکرات (SDP) و کشور ما ، با 902 رأی. لیست صربی “اینجا بمان – با هم برای موستار ما” [Rimanete qui – insieme per la nostra Mostar] با 522 رأی. اتحادیه دموکراتیک کرواسی 1990 (HDZ 1990) در عوض 350 رأی آورد ، “Platforma za progres” [Piattaforma per il progresso] 305 رأی ، لیست مستقل “حق به شهر” [Diritto alla città] 226 رأی ، موستار ، ائتلاف خانه من [Mostar, la mia casa] متشکل از احزاب کرواسی (HSP ، HSP BiH ، HKDU Hrast) 166 رأی و سرانجام ائتلاف “Lijevo krilo” [L’ala sinistra] 150 رای. و بنابراین ، در مجموع حدود 14 هزار رای.

این رقم به میزان زیادی در مورد مشروعیت “م effectiveثر” دولت فعلی و همه دولت های قبلی موستار صحبت می کند. طبق سرشماری سال 2013 ، جمعیت موستار 105797 نفر است و این نشان می دهد که تقریباً همه شهروندان موستار حق رأی دارند. این واضح است که مزخرف است. علاوه بر این ، بیشتر هیولاهای کوچکی که من می شناسم دیگر با شرکت در انتخابات رأی نمی دهند ، زیرا می دانند که اگر این کار را انجام دهند ، رأی آنها به سرقت می رود.

بنابراین ، با توجه به داده های فوق ، به نظر می رسد در موستار هیچ کودکی در سن پیش دبستانی و مدرسه ای یا سایر افراد که قادر به رای دادن نیستند وجود ندارد. همه اکثرینی رای دهندگان (بالقوه) خواهند بود.

مجمع شهرداری موستار از 35 مشاور تشکیل شده است. در آخرین انتخابات اداری ، HDZ 13 کرسی ، ائتلاف موستار 11 کرسی ، بلوک BH 6 ، HRS 3 بدست آورد ، در حالی که حزب اول موستارینو (PMP) و “اینجا بمان” هر کدام یک کرسی به دست آوردند.

اکثر دیپلمات های غربی درگیر در بوسنی و هرزگوین معتقدند که تقسیم قومی موستار غیر قابل عبور است و تنها بازیگران سیاسی قابل مذاکره رهبر حزب اقدام دموکراتیک (SDA) باکیر ایزتبگوویچ و رهبر HDZ کرواسی هستند. دراگان دراگان کوویچ ، که در نهایت امکان برگزاری انتخابات دسامبر گذشته.

با این حال ، جزئیاتی وجود دارد که می تواند این چشم انداز را “باطل” کند: با طرفداران “منطق” که منجر به خود مسئله شده است ، نمی توان مشکل را حل کرد. با این حال ، به نظر نمی رسد این جنبه مورد توجه دیپلمات های غربی قرار گیرد ، آنها می گویند که اکنون که انتخابات در موستار به لطف تعهد آنها انجام شد ، نیروهای سیاسی محلی باید برای دموکراسی مبارزه کنند.

این انتظارات جدای از اینکه تراژیکومیک است ، جایی به دنبال نخواهد داشت ، همانطور که از پیشنهادی که در یک لحظه خاص مطرح شد ، مشخص می شود که بر اساس آن ، نامزدهای HDZ ، SDA و BH هر 16 ماه در پست شهردار موستار به طور متناوب جایگزین می شوند. همه اینها در تلاش است تا از 18 مشاور شهرداری برای انتخاب شهردار حمایت کند.

طی دوازده سال گذشته ، شهردار موستار توسط لوبو بسلیچ اداره می شد ، که به نمادی از حرکت ، فساد و بی کفایتی تبدیل شده است. طرف بوسنیایی نیز تلاش مشابهی را انجام داد و خواستار حمایت دو شورای حزب ما شد ، ایرما بارالیا و بوسکا چوار ، که از حمایت از ائتلاف احزاب قومی- ملی سر باز زدند. زیرا تعهد SDA به یک بوسنی و هرزگوین چند ملیتی و متمدن به اندازه محافظت از منافع ملی HDZ نادرست است.

بنابراین ، تنها تصمیم انتخاب شهردار بر اساس اعدادی بود که منعکس کننده “خواست مردم” باشد ، اعدادی که – همانطور که قبلاً نیز گفتیم – با واقعیت مطابقت ندارند ، اما درست تلقی می شوند.

تنها دلجویی در این واقعیت نهفته است که بارالا و چوار – که قبلاً به خیانت متهم شده اند (کلاهبرداران بزرگ همیشه در پشت کلمات بلند صدا پنهان می شوند) – به وجدان و تعامل مدنی خود وفادار مانده اند. Izetbegovic و Covic در واقع به دنبال متحدان نیستند ، بلکه افرادی هستند که مایلند اراده آنها را پرستش کنند. بنابراین انتخاب ماریو کردیچ به عنوان شهردار موستار دقیقاً همان روندی را نشان می دهد که تاکنون شاهد آن بوده ایم.

شهردار موستار انتخاب شد ، اما توافق نامه ای بین احزاب اصلی قومی-ملی حاصل نشد. که حتی نمی خواهند به تفاهم برسند. تنها چیزی که برای آنها مهم است حفظ وضع موجود است ، اتحادی که مبتنی بر عوام فریبی و جنایت ملی است.

نظرات وبلاگ طراحی شده توسط